Αθήνα κέντρο 7.30 το πρωί. Αποφάσισα να δω την Αθήνα με τα μάτια ενός ξένου. Αποστασιοποιούμαι λοιπόν από την συνήθεια που ζω και με αναισθητοποιεί και βλέπω.
Ένας "απροσδιορίστου εθνικότητας" με ένα καρότσι σίδερα ως πάνω. Δύο "απροσδιορίστου εθνικότητας" με ένα καρότσι σίδερα ως πάνω. Τρεις "απροσδιορίστου εθνικότητας" με ένα καρότσι σίδερα ως πάνω. Συνολικά είδα πέντε σε ένα λεπτό. Δεξιά "διαδήλωση" σκουπιδιών. Αμάξια που τα πατάνε και απλώνονται παντού στον δρόμο. Ένα μαγαζί κλειστό και άδειο. Δύο μαγαζιά κλειστά και άδεια. Ένα κτίριο μαύρο με πανιά έξω από τις σκαλωσιές (είναι έτσι σχεδόν όσο και η μητρόπολη Αθηνών). Ένα εγκαταλελειμένο κτίριο μαύρο. Ένας που χορεύει πάνω σε δύο πατερίτσες με τα φρύδια σε σχήμα / \ και ύφος μου "φάγανε το μπιφτέκι μου" για κάποιον ανεξήγητο λόγο μου ζητάει λεφτά και έχει το ένα μπατζάκι σηκωμένο ενώ έξω έχει 11⁰C. Ένας τύπος πάει να χωθεί μπροστά μου, τον αφήνω και μου αντιγυρίζει ένα βλέμμα "πάω στην δουλειά, τα νεύρα μου είναι κρόσια, είμαι αχάριστος, νιώθω ενοχές, αει στο διάολο κι εσύ"…Παρακαλώ βρε!
Εκεί κάπου αρχίζω και απελπίζομαι. Συγνώμη? Αυτοί που λένε ότι αγαπάνε την Αθήνα και είναι ωραία η Αθήνα τι προβληματάκι έχουν ακριβώς?! ΟΚ. Σταματάω το καυστικό εγώ μου και συνεχίζω πιο μαλακά. Όλοι αγαπάμε την Αθήνα επειδή…θα μπορούσε να είναι ωραία. Δεν μπορεί όμως να την αγαπάμε και να μας αρέσει το κέντρο της ενώ ανήκει σε άλλους πια, είναι μαύρο, παραδομένο και επικίνδυνο. Δεν μπορεί. Μυρίζει συμβιμασμός..
Και απορώ. Γιατί είναι παράνομο το γκράφιτι? Εμένα μου αρέσουν οι ζωγραφιές που ξεφύτρωσαν στους τοίχους στο Ψυρρή. Γιατί δεν μαζεύουν αυτόν που μου χτυπάει απειλητικά το τζάμι στο φανάρι? Εγώ είμαι πιο ήρεμη όταν απλά περιμένω να ανάψει πράσινο και χαζεύω τον Δρομέα στο Χιλτον. Επίσης η Αθήνα είναι ωραία όταν δίνεις την θέση σου σε κάποιον και σου χαμογελάει. Όταν βγαίνεις απ’το μετρό και δίνεις το εισητήριό σου σ’αυτόν που μπαίνει ή όταν το βρίσκεις στα εκδοτήρια. Όταν δεν πληρώνω, δεν πληρώνω. Όταν την αγανάκτηση του κόσμου την προστατεύουν οι αστυνομικοί και δεν σπάει από αστυνομικούς ντυμένους αναρχικούς. Όταν κρατάς λίγες μερούλες τα σκουπίδια στο μπαλκόνι σου και χωρίς να βρωμάνε και χωρίς να βρέχονται και χωρίς να παραπονιέσαι και γιατί εσύ θα τα πατήσεις λίγο πιο κάτω στον δρόμο σου και κυρίως για να διαμαρτυρηθεί κι αυτός ο ταλαίπωρος που στα μαζεύει κάθε μέρα χωρίς να νιώθει άσχημα που είσαι εσύ γαιδούρι. Η Αθήνα είναι ωραία αν καταλαβαίνεις ότι ο άλλος τραβάει τα ζόρια που τραβάς κι εσύ, την προστατεύεις και ρισκάρεις προκειμένου να της αφιερώσεις μια ζωγραφιά εκεί που κάποιος της άφησε έναν μαύρο τοίχο. Τότε η Αθήνα είναι ωραία και τότε πραγματικά την αγαπάς.
Έτσι νομίζω εγώ κι ας κάνω λάθος. [an]
Μεσαία τάξη???Θα αστειεύεσαι!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου