Η φίλη μου η Δέσποινα μου έστειλε αυτό το βιντεάκι που έχει φτιαχτεί από μια εταιρεία που βοηθά άτομα με ειδικές ανάγκες, την Pro Infirmis.
Δείτε αυτό το γλυκό αρκουδάκι που προσφέρει την αγκαλιά του και αναρωτηθείτε...Γιατί να μην το αγκαλιάσεις κι αν δεν φορά την στολή του;
Προσωπικά θεωρώ πως γενικά στην Ελλάδα δεν υπάρχουν υποδομές για να ζήσει ένα άτομο ανάπηρο. Πρέπει να είναι απελπιστικό να κυκλοφορείς ενώ δεν βλέπεις ή είσαι καθηλωμένος σε ένα αναπηρικό καροτσάκι, να σε κοιτάνε περίεργα επειδή έχεις κάποια δυσμορφία ή μιλάς με νοήματα. Όμως όλοι σε κάτι είμαστε ανάπηροι και ναι, κι εγώ όταν συναντάω έναν ανάπηρο άνθρωπο έρχομαι αντιμέτωπη με έναν φόβο (να έχουμε πάντα την υγεία μας,ε;). Ας ξεπεράσουμε όμως τους φόβους μας κι ας προσπαθήσουμε όλοι να γίνουμε λίγο πιο ανθρώπινοι. Όσο τελοσπάντων μας επιτρέπει η εσωτερική,κρυφή μας αναπηρία.
Δείτε αυτό το γλυκό αρκουδάκι που προσφέρει την αγκαλιά του και αναρωτηθείτε...Γιατί να μην το αγκαλιάσεις κι αν δεν φορά την στολή του;
Προσωπικά θεωρώ πως γενικά στην Ελλάδα δεν υπάρχουν υποδομές για να ζήσει ένα άτομο ανάπηρο. Πρέπει να είναι απελπιστικό να κυκλοφορείς ενώ δεν βλέπεις ή είσαι καθηλωμένος σε ένα αναπηρικό καροτσάκι, να σε κοιτάνε περίεργα επειδή έχεις κάποια δυσμορφία ή μιλάς με νοήματα. Όμως όλοι σε κάτι είμαστε ανάπηροι και ναι, κι εγώ όταν συναντάω έναν ανάπηρο άνθρωπο έρχομαι αντιμέτωπη με έναν φόβο (να έχουμε πάντα την υγεία μας,ε;). Ας ξεπεράσουμε όμως τους φόβους μας κι ας προσπαθήσουμε όλοι να γίνουμε λίγο πιο ανθρώπινοι. Όσο τελοσπάντων μας επιτρέπει η εσωτερική,κρυφή μας αναπηρία.
Δέσποινα ελπίζω γι'αυτό κι εσύ να ήθελες να μπει στο blog. [an]
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου