Χρειάστηκε τις τελευταίες ημέρες να μπλέξω στη γραφειοκρατία και ήταν το χειρότερό μου.
Όταν είναι να μπλέξω με δημόσια υπηρεσία αγχώνομαι απίστευτα.
Ο συνδυασμός του καταπιεσμένου πελάτη με τον καταπιεσμένο υπάλληλο είναι εκρηκτικός.
Νοιώθω μπερδεμένη πριν καν μου εξηγήσουν τι πρέπει να κάνω, αφού ο υπάλληλος μου μιλάει λες και απλώς συνεχίζουμε κάποιον προηγούμενο καβγά μας.
Όσο περιμένω πιστεύω βαθιά μέσα μου ότι οι 10 αιτήσεις και τα 25 δικαιολογητικά που έχω δεν είναι αρκετά για να κάνω μια απλή αλλαγή Αριθμού Ταυτότητας. Είμαι σίγουρη ότι κάπου υπάρχει ένα χαρτί που δεν έχει συμπληρωμένη κάποια λεπτομέρεια και εγώ θα το μάθω αυτό στο τελευταίο γραφείο, στην τελευταία υπογραφή.
Και όσο περιμένω, ατελείωτα, χαζεύω τις ανακοινώσεις που βρίσκονται στα διάφορα τρελλά σημεία του χώρου, που η μία αναιρεί την άλλη γιατί κανένας δεν μπαίνει στη διαδικασία να ξεκολλήσει την παλιά κακορίζικη ανακοίνωση που το χαρτί της έχει πάρει το υπέροχο πορτοκαλοκιτρινοβρώμικο χρωματάκι.
Πότε θα καταφέρει κάποιος να τα κάνει όλα πιο απλά και για τους πελάτες αλλά και για αυτούς που δουλεύουν εκεί μέσα, γιατί αν εγώ πάω μία φορά στα δύο χρόνια σε δημόσια υπηρεσία, φαντάζομαι πώς το ζουν αυτοί που δουλεύουν εκεί.
Λυπηθείτε μας! [if]
http://meropbird.blogspot.com/2010/05/blog-post.html
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου