Αν πας στο σπήλαιο Διρού

Το προηγούμενο Σαββατοκύριακο ξεκινήσαμε για μια εκδρομή στο Ναύπλιο. Μετά από 4-5 ωρίτσες φτάσαμε Μάνη!Ντόινγκ!

Ε, κάτι που το αυτοκίνητο καίει πετρέλαιο, κάτι που μας αρέσει το ταξίδι (σε εμάς και τον Οδυσσέα), κάτι που έχω ακούσει για κάτι Μανιάτικες ρίζες μας και δεν τις ακολούθησα ποτέ ...'Δεν πάμε;' είπαμε.

Όταν φτάσαμε αργά το βράδυ (ξεκινήσαμε μεσημέρι-χαλαροί τύποι!) αναζητήσαμε τροφή και διαμονή, αλλά αυτά θα σας τα πω άλλη στιγμή. Τώρα θα σας πω για την πρώτη στάση την επόμενη το πρωί. Σπήλαιο Διρού!

Ξεκινήσαμε από Αρεόπολη που μείναμε το προηγούμενο βράδυ. Όλα οδηγούν στο σπήλαιο από εκεί, εύκολα. Φτάνεις και ανοίγει το μάτι σου από μπλε: ουρανός και θάλασσα. Ο ουρανός στη Μάνη ήταν ένα απερίγραπτο έργο τέχνης αυτό το διήμερο! Μην είναι όλο τον χρόνο; Δεν ξέρω. Θα σας δείξω φωτογραφίες σύντομα.

Βλέπεις και λίγη εγκατάλειψη εκεί και ελπίζεις να φταίει που πήγες Φεβρουάριο…..

 Σωσιβιάκι και κάθοδος.

 Βαρκούλες και ένας φωτογράφος που σε βγάζει και στην έξοδο στις πουλάει 5ευρώ.

Σπήλαιο….σταλαγμίτες, σταλακτίτες, 'η βροχή', 'η τρίαινα', 'το προφιλ του αλόγου', οι κολώνες, διάφορα μυθικά πρόσωπα, η ρουτινιάρικη περιγραφή του κύριου 'γονδολιέρη', τα βάθη, οι χρονολογίες, 'προσέχετε τα κεφάλια σας εδώ', πολύ στενά σημεία και πολλά άλλα τέτοια. 

Θα ήθελα να σας επηρεάσω όσο περισσότερο μπορώ, ώστε να μην κολλήσετε με τις φωτογραφίες και τους διπλανούς σας και τον γονδολιέρη (τον δικό μας τουλάχιστον) που έχει πλάκα. Έτσι κι αλλιώς, όσα πιάνει το μάτι μας καμία συσκευή δε μπορεί να τα αποτυπώσει στο πραγματικό μεγαλείο τους.
Το σημείο είναι μοναδικό, γιατί όπως και να το κάνουμε είναι ένα φανταστικό δημιούργημα της φύσης. Οι στιγμές που δεν μιλάει κανείς και το καραβάκι απλά πλέει εκεί μέσα είναι μαγεία. Η σιωπή και η συνειδητοποίηση του που ακριβώς βρίσκεσαι (μην πάθεις κρίση, η έξοδος είναι λίγο παρακάτω) δημιουργούν ένα συναίσθημα που σίγουρα έχει και αστερόσκονη! 

Αφήνεις το βαρκάκι και περπατάς βγαίνοντας σταδιακά μέσα από πετρώματα και σχήματα που ο καθένας τα βλέπει ό,τι θέλει.

Στην έξοδο συναντάς αυτό εδώ κάτω (στη φωτογραφία). Θάλασσα, μπλε και φως!!!!! Είναι σαν ένα είδος κάθαρσης, θα πω εγώ η αθεράπευτα-γελοία-ρομαντικομυστήρια που έχω και μπλογκ και τρελάθηκα να πιάσω μια καλή φωτογραφία.

Θα το ξανακάνω οπωσδήποτε χωρίς φωτογραφική και χωρίς κινητό, γιατί αξίζει.
Έχω πάει σε πολλά σπήλαια. Ναι, αυτό είναι το καλύτερο που έχω επισκεφθεί.
Καλό Σαββατοκύριακο! Για Μάνη κανείς; [ΑΝ]