8.10.12

Αν ξυπνήσεις / δεν φοβάσαι

 


Ξύπνησα από αυτό το φρικτό όνειρο. Έβλεπα στον ύπνο μου πως…. έβλεπα στον ύπνο μου τον μικρότερο ανηψιό μου να γελάει. Με αυτό το γάργαρο, αστείο γέλιο του..Τί γλυκός!
Ξύπνησα ύστερα –στον ύπνο μου πάντα- και ήμουν στο αμάξι με τον πατέρα μου.
Τον ρώτησα αν βρήκαμε τον μικρό. Η απάντηση ήταν αρνητική. 'Ρε μπαμπά, πώς είναι δυνατόν να τον κλέψανε λες και είναι τσαντάκι;' απορούσα. 'Τον είδα στο όνειρό μου', του είπα μετά. Με ρώταγε ξανά και ξανά πως ήταν, έστω για να μάθει ένα νέο του, έστω κι έτσι, έστω κι αν είναι ψέμα.. Ξέσπασα σε αναφιλητά, γιατί έβλεπα την εικόνα του μπροστά μου που μόλις είχα δει και ένιωθα τον πόνο που προκαλεί η απουσία του. Τον πόνο της μαμάς του- τις ενοχές που της τον πήρανε, τον πόνο του μπαμπά του- τις ενοχές του που δεν ήταν εκεί τότε, την αδικία, την απελπισία, τα αναπάντητα γιατί, τον απέραντο πόνο. Τί ξερίζωμα στο στήθος, τι απύθμενος πόνος, ανεξήγητος! Από αυτούς που όταν τον ζεις νομίζεις δεν θα συνέλθεις ποτέ και ίσως να’ναι έτσι. Δεν μπορούσα να του απαντήσω, γιατί σκεφτόμουν πως αν τον κλέψανε, τα αρρωστημένα καθίκια που το κάνουν αυτό, τώρα θα’ναι αργά και δεν μπορούσα να του δώσω μια ψεύτικη ελπίδα. Με τα ίδια αναφιλητά ξύπνησα και στην πραγματικότητα. Επιτέλους ξύπνησα!
Σε 20' ευτυχώς είχε ξημερώσει κι εδώ είμαι τώρα να γράφω. Δεν μπόρεσα να ξανακοιμηθώ και η σκέψη μου πήγε στο ότι καλύτερα να μην κάνω παιδί, γιατί δεν θα ήθελα ποτέ να νιώσω αυτό τον πόνο, που -από εφιάλτη κι- ακόμα τον νιώθω. Ύστερα σκέφτηκα πως δεν είναι δυνατόν. Αυτή η σκέψη είναι καταπληκτικά ηλίθια (που θα’λεγε κι ο φίλος μου ο Σπύρος)! Τότε μου ήρθε όλο αυτό που ζούμε σήμερα παγκοσμίως που τόσο με ανησυχεί- καθημερινά πια. 
Όλο το πράγμα μπλοκάρει στον φόβο. Εκεί που πρέπει να δράσουμε φροντίζουν να μας καλύπτουν τα πάντα με φόβο. Κι ύστερα έρχεται κάποιος και μας λέει ότι είδε στον ύπνο του την Ελλάδα χαρούμενη και να κάνουμε αυτό που μας προτείνει εκείνος. Να σκύψουμε το κεφάλι στους τραπεζίτες. Να πληρώσουμε όλοι εμείς τα χρέη τους, γιατί φοροδιαφύγαμε σε μια πατάτα. Η δική τους φοροδιαφυγή σε κάτι βίλες, κάτι όπλα, στα γήπεδα, τα κομμάτια γης που χαρίζουν έτσι, ο λαός τους που πουλάνε, το παιδί τους.. Αυτά είναι κρατικοί νόμοι-όχι παρανομίες! Οι παράνομοι είμαστε εμείς. Και το χρέος τους νόμιμο. Απλά πρέπει να το πληρώσουμε εμείς. Κι αν κάνουμε ότι μας λένε τότε θα πάνε όλα καλά κι εμείς δεν θα φοβόμαστε. Πόσο μας έχουν παγιδέψει!

Σας έγραψα γι’αυτή την τελευταία σκέψη το προσωπικό μου όνειρο που ας πούμε δεν σας αφορά. Ήθελα όμως να καταλήξω εδώ και στην ..αφύπνιση. Ήθελα αν γίνεται να ξυπνήσετε όπως κι εγώ. Ήθελα απλά να σας πω 'μην φοβάστε'. Προσπαθείτε συνέχεια και ζήστε! Τους τραπεζίτες δεν τους κερδίζουμε ακόμα. Τους δικούς μας εδώ τους ηλίθιους πρέπει να κερδίσουμε! Αυτοί προσπαθούν να μας κρατάνε σε καταστολή με τον φόβο κάθε φορά που πάμε να κάνουμε ένα βήμα. Μην φοβάστε!

Ξυπνήστε. Ένας εφιάλτης είναι. Ας μην πιστεύουμε τα ψεύτικα όνειρα. Η αλήθεια είναι πως τώρα θέλει δύναμη, θέλει επιμονή, θέλει να αποχωριστούμε κάποια στιγμή το πένθος του πριν που τέλειωσε και να ζήσουμε την αλήθεια του τώρα
Στο τώρα δημιούργησε την ελπίδα για το αύριο. Κανείς άλλος δεν θα το κάνει για σένα. Μην φοβάσαι! Προπάντων μην φοβάσαι. Το μόνο που αξίζει να φοβάσαι είναι τον φόβο σου.
Σας αφήνω. Πρέπει να μιλήσω με τον ανηψιό μου. Μου’λειψε το γέλιο του.
Καλημέρα.[an]

2 σχόλια:

sphericalroom είπε...


O φόβος ίσως και να έχει κάποια όρια που θα μπορούσαμε να νικήσουμε...η ηλιθιότητα όμως είναι αβυσσαλέα .

anif είπε...

Αγαπητέ sphericalroom καλημέρα. Παρακάτω θα δεις την ετυμολογία του ρήματος 'πλήττω' απ'όπου βγαίνει το 'καταπλήσσω' και στην πορεία το 'καταπληκτικό'. Έτσι θα καταλάβεις γιατί χρησιμοποίησα αυτό τον επιθετικό προσδιορισμό για το 'ηλίθια'(βλ. Αυτή η σκέψη είναι καταπληκτικά ηλίθια)

ἐκπλήττω ΡΗΜΑ
Για τους χρόνους πλήττω
1. απομακρύνω, διώχνω: φόβος μνήμην ἐκ-πλήττει.
2. καταπλήσσω κάποιον, του προκαλώ κατά-πληξη, τον ξαφνιάζω, τον σαστίζω, τον τρο-μάζω: ἐκπλαγεὶς τῷ μεγέθει τῶν κακῶν = ε-πειδή εξεπλάγη από το μέγεθος της συμφο-
ράς.
παράγ. ἔκπαγλος, ἔκπληξις, ἔκπληκτος, ἐκ-πληκτικός. (πηγή:http://www.pi-schools.gr/books/gymnasio/lex_gymn/015-114.pdf)

Ναι, οι ηλίθιοι είναι αήτηττοι αλλά δεν πρέπει να τους φοβόμαστε. Αν νομίζουμε πως η συμμετοχή των ηλιθίων θα μας βοηθήσει τότε είμαστε εμείς ηλίθιοι. Έχουμε ακολουθήσει λάθος κατεύθυνση. Πρέπει να μένουν αυτοί στην άκρη κι εμείς στον δρόμο μας. Η άκρη είναι δικό τους πρόβλημα.

Σ'ευχαριστώ [an]