Αν πας σε δημόσιες υπηρεσίες

Γειά σας!!!

Εχθές αναγκάστηκα να περάσω τη μισή μέρα μου στις δημόσιες υπηρεσίες (ταχυδρομείο, ΟΑΕΕ, επιμελητήριο). Δε μιλάμε για μια απλή δουλειά. Μιλάμε για ένα άθλημα με προοπτικές πρωταθλητισμού. Θα μπορούσε να ενταχθεί στους ολυμπιακούς αγώνες και να δοξάζονται με τιμές ηρώων όσοι τερματίζουν χωρίς να έχουν τσακωθεί, κλέψει τη θέση κάποιου, κάνουν μορφασμούς δυσαρέσκειας. Για όσους εγκαταλείπουν στη μέση θα δίδεται δωρεάν ψυχοθεραπεία για ένα χρόνο και ενός λεπτού χειροκρότημα απ'το κατάμεστο στάδιο.

Και τώρα πάμε. Αν χρειαστεί να πας στις δημόσιες υπηρεσίες μας και έχεις επιβεβαιώσει ότι δεν μπορείς να το αποφύγεις με τίποτα, τότε ίσως σε βοηθήσουν οι συμβουλές μου εδώ:

ΤΙΠΣ

➵  Δε βιάζεσαι να πας κάπου μετά. Αν δεν έχεις περιθώριο να αργήσεις όσο χρειαστεί στη δουλειά σου, μήπως μπορείς να πάρεις μια μέρα άδεια και να το συνδυάσεις και με κάτι πιο ευχάριστο που θες καιρό να κάνεις;

➵  Φόρα το πιο άνετο παπούτσι σου και ντύσου ωραία, να νιώθεις καλά στα ρούχα σου τελοσπάντων.

➵   Έχεις φορτίσει πλήρως το κινητό σου και έχεις διαθέσιμο αποθηκευτικό χώρο για φωτογραφίες. Έχεις 3G με διαθέσιμα δωρεάν MB από το συμβόλαιό σου. Αν το κινητό σου δεν έχει ραδιόφωνο εσύ έχεις αποθηκεύσει την αγαπημένη σου μουσική. Έχεις ακουστικά.

➵   Ζωγραφίζεις; Πάρε τετραδιάκι και μαρκαδοράκι. Χρόνος υπάρχει.

➵   Οπωσδήποτε θα πετύχεις καβγά και κάποιον που δαιμονίστηκε και ξέσπασε ο άνθρωπος. Υπάρχουν και οι πορωμένοι που πάνε σώνει και ντε για καβγά. 

Μην μπλεχτείς. Μην πορωθείς. Μην τσακωθείς. w

Οι καβγάδες τα κάνουν όλα χειρότερα. Καθυστερούν όλο τον κόσμο που ταλαιπωρείται εκεί και μην ξεχνάμε ότι όλοι κάνουν την υπομονή τους και 'δαγκώνονται'. Επίσης, μιζεριάζει περισσότερο την όλη κατάσταση εκεί. Δες το λίγο καλύτερα και προσπάθησε να γελάσεις κάπως (με αυτή την ομολογουμένως άθλια κατάσταση του ελληνικού δημοσίου). 

Εγώ εχθές στον πρώτο καβγά τσατίστηκα με τον τρελό που ήρθε απλά για να τσακωθεί και να μας χαλάσει κι άλλο τη διάθεση, όσων περιμέναμε εκεί υπομονετικά. Δυνάμωσα μουσική.

Στον δεύτερο καβγά (μεταξύ πολίτη και υπαλλήλου) γέλασα πάαααρα πολύ με τις ατάκες και την κατάστασή μας γενικά. Αφού έβγαλα τα ακουστικά να ακούω καλύτερα.

➵  Όπου μπαίνεις ψάξε μηχάνημα, πάρε χαρτάκι για τη σειρά σου. Αν δε δουλεύει κάτι (έλα, αποκλείεται) ρώτα πως δουλεύει. Μην περιμένεις έτσι. Μάθε το συντομότερο τί κουλό κάνει ο κόσμος εκεί για να εξυπηρετηθεί.

➵  Είναι δίπλα σου κάποιος που μουρμουράει, γκρινιάζει και προσπαθεί να σου πιάσει κουβέντα; Βασικά, σύμμαχο ψάχνει και μην ξαφνιαστείς αν τον δεις από το πουθενά, εκεί που μιλάτε να πετάγεται και να ουρλιάζει κατακόκκινος και υστερικός. Αν δεν είναι αυτή η περίπτωση, απλά θα σε μιζεριάσει. Φόρα τα ακουστικάκια σου, χαμογέλα, κάτσε παραπέρα. Ας πει αλλού τις εξυπνάδες του! Όχι σε σένα, εσύ είσαι πρωταθλητής και στοχεύεις βάθρο!

➵    Αν κάποιος πάει να σου πάρει τη σειρά: "Με συγχωρείτε κύριε-ία μου, είναι η σειρά μου (ΧΑΡΤΑΚΙ δείξε)". Ε, όχι να μας πάρουν και τη σειρά! Αυτό δεν το δέχομαι! Αν 'αρπάζει' και επιμένει να σου πάρει τη θέση προτείνω να σταθείς αγέρωχος στη θέση σου και να πας να εξυπηρετηθείς θεωρώντας πως αυτός δεν υπάρχει, είναι αόρατος όντως. Αν ωστόσο μπορείς να του αφήσεις τη σειρά σου και δεν σου χαλάσει αυτό τη διάθεση, καν'το. Εγώ να μην το ξέρω. Με εκνευρίζει πολύ αυτός ο κατακαημένος που κλέβει θέσεις και χρόνο του διπλανού του.

➵   Απόφυγε να πας πρωί πρωί που νομίζουν όλοι ότι είναι καλύτερα. Έχει πιο πολύ κόσμο. Όσο πιο κοντά στο μεσημέρι τόσο καλύτερα.

➵    Πάρε μαζί σου κάποιο αγαπημένο σνακ. Ξηρούς καρπούς, νερό, κτλ.  

➵    Όταν τελειώσεις τη δουλειά σου, πανηγύρισε και πήγαινε να κάνεις κάτι που σε ευχαριστεί, αν έχεις το κουράγιο. 

Μπράβο ήρωα!!!

[an] Οι φωτογραφίες του κινητού μου από εκείνη τη μέρα ↴

Αν θέλεις να διαβάσεις κάτι

 Το διαβάσαμε εδώ και καιρό (γιατί όταν πρόκειται για Αλκυόνη Παπαδάκη, μόλις κυκλοφορεί τρέχουμε), αλλά είπαμε να γράψουμε γι' αυτό τώρα που ο καιρός είναι απολύτως ανοιξιάτικος.

Πάντα όταν διαβάζει κανείς τα βιβλία της, νοιώθει πιο κοντά στη φύση.

Ειδικά στο "Θα ξανάρθουν τα χελιδόνια"  όλα μοιάζουν ...κήπος.  

Από τον τίτλο μέχρι τους ήρωες που λέγονται Υάκινθος, Υακίνθη και Ολάνθη.

Περιγράφονται καθημερινές δύσκολες καταστάσεις και πολύπλοκοι χαρακτήρες, που όμως με τους παραλληλισμούς με τη φύση, κάπως γλυκαίνουν.

Αυτό δεν κάνει η Άνοιξη;  

Αν και το διάβασμα συνεχίζεται

1η ημέρα του Σεπτέμβρη και έτσι κάπως πρώτη μέρα του Φθινοπώρου, παρόλο που ο καιρός δεν το επιτρέπει γράφουμε για βιβλία.  Γενικά αγαπημένη συνήθεια αλλά και ειδικά το καλοκαίρι είναι κάτι σαν τη θάλασσα και το μαγιώ. Για αρχή ας πούμε τα τρία που διαβάστηκαν δίπλα στο κύμα ακριβώς.

Οι Χάρτινες Πόλεις (John Green ) φυσικά επιλέχθηκε γιατί είναι του συγγραφέα που σε κάνει να γυρίζεις στην εφηβεία σου με κάποιο τρόπο (και ποιά είμαι εγώ να πω όχι ).
Ως προς τους χαρακτήρες μου θύμισε το Αναζητώντας την Αλάσκα, αλλά και πάλι σε κρατάει μέχρι τέλους με ωραία αφήγηση, χιούμορ και ευρηματικότητα.  Δεν είχα ακούσει ποτέ ότι το χάρτινες πόλεις είναι μια συγκεκριμένη ορολογία αλλά δεν το προδίδω γιατί το διευκρινίζει στο τέλος του βιβλίου. Έχει γυριστεί και ταινία αλλά δεν άκουσα καλά σχόλια...θα δούμε.
Σημείωση: Διαβάζεται και από εφήβους ( ο δικός μας τουλάχιστον το απόλαυσε ).

Αν θυμάσαι το παιδί μέσα σου

Ένα παιδάκι σε σώμα ενήλικα που ανακαλύπτει νέο παιχνίδι στο ταξίδι του στην Ελλάδα

Τελευταία για κάποιον περίεργο λόγο συμβαίνουν πράγματα που με παραπέμπουν στην μία εξής σκέψη: Πόσο σημαντικό είναι τελικά να έχουμε επαφή με αυτό το παιδάκι μέσα μας! Αυτό που μεγάλωσε και έγινε σήμερα αυτός ο ενήλικας που τόσο σοβαρά παίρνουμε πια.

Μια φίλη τις προάλλες μου εκμυστηρεύτηκε πως αν κάνει το τάδε "θα είναι σαν να σκοτώνει το παιδί μέσα της". Μέχρι να φτάσει σε αυτή την ατάκα σκεφτόμουν πόσο λάθος κάνει. Πως με αυτή της την απόφαση "σκοτώνει" κάτι που όπως μου φαίνεται, για την ίδια και αυτό που πραγματικά είναι, είναι πάρα πολύ σημαντικό. Από αυτά που τα φυλάς, δεν τα σκορπάς. Που το παιδάκι μέσα της θα είχε θυσαυρό του. Μα μόλις άκουσα αυτή την ατάκα μου βγήκε αυθόρμητα να κάτσω πίσω και να το αφήσω για την ώρα. Είχαμε τόσο διαφορετική άποψη για το τι χρειάζεται το παιδάκι μέσα της/μας. Επίσης ο ενήλικας έχει πάντα ένα θέμα..Όταν του λες κάτι αντίθετο από αυτό που έχει εκείνος για σιγουράκι νομίζει πως έχεις κάποιο σκοπό και κάτι θέλεις από αυτόν ή "έχεις πρόβλημα". Στο σιγουράκι δε έχει φτάσει απ'την σούπερ ανάλυση κι αν του πεις κάτι απλό (που ίσως απέφυγε και τεχνηέντως) τον μπλόκαρες τελείως. Έτσι σιώπησα και άφησα το παιδάκι μέσα της να ζήσει μόνο του πόσο πονάει το στομάχι αν φάει πολλές καραμέλες ή έστω αργότερα πόσο χαλάνε τα δόντια.

Κάποια άλλη μέρα ήμουν με μία φίλη στην λαΐκή και περπατούσαμε στον δρόμο της αγοράς όπως και άλλοι άνθρωποι που κάνανε τα ψώνια τους. Κάποιος αναγκάστηκε υποθέτω(καλή τη πίστει..) να περάσει μέσα από τους πάγκους και τον κόσμο για να προχωρήσει στον στόχο του με το αμάξι. Και έκανε το λάθος και κόρναρε. Λέω λάθος, γιατί η κόρνα για μένα αν δεν έχει σκοπό να αποτρέψει ατύχημα είναι απαγορευμένη. Φυσικά και δεν τσακώθηκα, αλλά ενώ θα έκανα άκρη κανονικά σε αυτή την περίπτωση έμεινα στον δρόμο μου ως είχα. Εν πάσει περιπτώσει, αυτό που τελικά με ενόχλησε ήταν το παιδάκι στην θέση του συνοδηγού που είδα όταν μας πέρασε ο πατέρας /"παράδειγμα" του γκαζώνοντας. Μμμμμάγκας..
Μετά από λίγο πέτυχα τυχαία αυτό το βιντεάκι:

NAPCAN "Children See, Children Do" from Matt Eastwood on Vimeo.

Το βρήκα έξαιρετικό!

Θυμήθηκα παράλληλα πως για να είμαστε καλοί προς τα έξω, πρέπει να είμαστε καλοί προς τα μέσα. Πόση ικανοποίηση μου δίνει να υπολογίζω τον εαυτό μου σαν  ένα παιδί που φροντίζω και ακούω και ικανοποιώ, έχοντας και ένα ενήλικο μάτι ασφαλείας ανοιχτό! Πόσο χαρά μου δίνει να προσφέρω κάτι έξω από εμένα, σαν παιδί που δεν περιμένει τίποτα σε αντάλλαγμα όταν το κάνει! Που προσφέρει αυθόρμητα κι απλόχερα.

Θα ήταν ωραία να κοιτάξουμε όλοι λίγο προς τα μέσα με άλλο μάτι.
-Να δούμε πως δεν χάθηκε ο κόσμος να πατήσουμε ένα φρένο στο πάντα γοργό βηματισμό μας και να χαζέψουμε τα ελάχιστα δέντρα στον δρόμο σαν να μην έχουμε ξαναδεί δέντρο.
-Να επιλέξουμε έχοντας πια και τον γονιό μέσα μας ποιές πράξεις μας αρέσει να υιοθετήσουμε από αυτές που βλέπουμε γύρω μας και ποιές να απορρίψουμε για το δικό μας παιδάκι.
-Να είμαστε ελεύθεροι σπίτι μας! Αντι να πέσουμε στον καναπέ χωρίς αύριο και πατήσουμε κάποιο κουμπί αποχαύνωσης για "να μην μας ενοχλεί το παιδί τώρα" ας πατήσουμε στις μύτες τον ποδιών μας στο κέντρο του δωματίου. Να τραβήξουμε τα χέρια ψηλά να φανταστούμε πως φτάνουμε "στον ουρανό και πιοοοο πέρα" και να νιώσουμε το ενήλικο σώμα μας σπιθαμή προς σπιθαμή να τεντώνει, να απλώνει, να ανοίγει όπως πρέπει και να γίνεται ψηλό και περήφανο.
-Να πατήσουμε το κουμπί που θα φέρει στο δωμάτιο το κομμάτι που μας αρέσει και να χορέψουμε χωρίς την λογοκρισία του ενήλικα.
-Να πέσουμε με τα γόνατα στο χώμα και να σκάψουμε με τα χέρια σαν παιδιά. Χωρίς λόγο. Έτσι επειδή αφηνόμαστε στην αίσθηση. Ο ενήλικάς σου θα τα πλύνει, δεν έγινε και τίποτα.
-Να του κάνουμε αγκαλίτσες και φιλάκια όταν κάτι το κάνει να δακρύσει, να το βγάλουμε βόλτα και να του δώσουμε ένα παγωτό στο ένα χέρι και το χέρι μας στο άλλο. Να δεις πόσο γρήγορα επανέρχεται να ζήσει την στιγμή, ξεχνάει και πάει μπροστά. Κι εσύ του δείχνεις να συγχωρεί. Και επίσης το συγχωρείς για το παλιοβάζο.
-Του βάζεις όρια για να μην χάνεται και να νιώθει ασφάλεια. Και το καταλαβαίνεις πως νιώθει και του το λες. Γιατί κάποτε ήσουν κι εσύ παιδάκι και έτσι δεν ξεχνάς.
-Να κάτσουμε πάλι στα θρανία και να μάθουμε σαν τα παιδιά που δεν έχουνε λεφτά τί θα κάνουμε για να φάμε, να ντυθούμε, να ζεσταθούμε, για να καθυστερήσουμε την επίσκεψη στον γιατρό, για να κρατήσουμε ζωντανό το παιδί μας με ζωγραφιές, μουσικές, κατασκευές.
-Ας κάνουμε ότι έκφραση μας έρθει κι ας μας πούνε ηλίθιους οι ενήλικοι των διπλανών. Έχουμε κι εμείς ενήλικο να μας προστατεύσει. Χμ. Τί να μας πούνε αυτοί που έχουνε χάσει το παιδί μέσα τους; Δεν ξέρεις.. ίσως τους βοηθήσεις να το βρούνε έστω για λίγο.
-Στο τέλος της ημέρας ας σηκώσουμε το χέρι κι ό,τι κι αν έγινε ας του πούμε "κόλλα πέντε!".

Για να μην μακρηγορώ άλλο -και βαριέσαι σαν παιδάκι- να σου πω απλά πως νομίζω, ότι κι αν κάνεις παρέα με παιδιά και τα παρατηρήσεις, θα καταλάβεις τι λέω. Επιδίωξε την παρέα με όποιο παιδάκι μπορείς και θυμίσου πως όταν χωριστείτε έχεις κι εσύ ένα τέτοιο μέσα σου. Μην λυπάσαι. Βρες εκεί ότι θα σου λείψει.

Ας μην παίρνουμε τόσο σοβαρά τον ενήλικα που είμαστε. Ας αντιμετωπίζουμε με μεγαλύτερη σοβαρότητα και ευθύνη αυτό το παιδάκι που είμασταν και είμαστε ακόμη μέσα μας βαθειά. Ας το ξυπνήσουμε κι ας του δώσουμε όλη μας την αγάπη, γνώση, φροντίδα και ασφάλεια που χρειάζεται.

ΚΑΙ ας μάθουμε επιτέλους από αυτά! Τόσο απλά!

ΥΓ. Πάω να βάλω καφέ τώρα. Γιατί το παιδάκι μου ζήτησε να κάνουμε μια πολύ μικρή σκανταλιά που δεν θα πειράξει κανέναν άλλον. Κι επειδή ξύπνησε λίγο στραβά σήμερα θα το αφήσω. [an]

Αν επιτέλους το αποφασίσουμε

Ωραία όλα τα μπαζάρ και τα vintage κι η αναπαλαιώσεις. Ωραία η ανταλλαγή προιόντων και οι αγορές απευθείας απ'τους παραγωγούς. Ωραία και τα μποστάνια και η οικολογική συνείδηση. Αλλά νομίζω πως όσο κι αν χτίζουμε εμείς κάτι νέο εκείνοι μας ακολουθούν και τα γκρεμίζουν. Εν μια νυκτί στην ανάγκη. Ίσως ήρθε η ώρα να στηριχτούμε στο γνωστό "η ισχύς εν τη ενώσει". Ίσως ήρθε η ώρα να γκρεμίσουμε πρώτα αυτούς και μετά να χτίσουμε από την αρχή. Ίσως ήρθε η ώρα να βγούμε στους δρόμους συνειδητοποιώντας ότι δεν έχει μείνει τίποτα πια για να χαθεί. Αυτό είναι δεδομένο αν δεν αρχίσουμε την μάχη. 
Προσωπικά θα κάνω ότι μπορώ πια. Κάθε μέρα, με κάθε ευκαιρία. Μέχρι όλοι να το κάνουμε αυτό!
Αν καταλάβουμε τί συμβαίνει..
Αν διεκδικήσουμε το δίκαιο και το νόμιμο..
Αν βγούμε απ'το φαντασιακό μας..
Αν βγούμε απ'το εγώ μας..
Αν δεν θυσιάσουμε, δεν θα κερδίσουμε.
Τώρα δεν πρέπει κανείς να κάθεται σπίτι του...άλλωστε σύντομα θα του το πάρουν.[an]

Αν-ακύκλωση απατεώνων

Σήμερα φύτεψα την αμπαρόριζα της γιαγιάς που γυρνάει τον κόσμο σιγά σιγά. Η μαμά μου την έχει από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου. Μου θυμίζει πάντα την γιαγιά που στην πραγματικότητα δεν θυμάμαι κάποια ζωντανή εικόνα της, γιατί ήμουν πολύ μικρή όσο ζούσε.
Όσο έσκαβα και πότιζα σκεφτόμουν πόσο φοβερή είναι η ιστορία αυτού του φυτού. Πως κόβοντας ένα κλαδάκι της και βάζοντάς το στο χώμα, με ήλιο και νερό εκείνο αμέσως ζωντανεύει και μεγαλώνει. Πάνω σε αυτές λοιπόν τις ρομαντικές σκέψεις και προβληματισμούς της κηπουρικής, ανέβηκα πίστα και έφτασα στο ότι έτσι είμαστε και οι άνθρωποι. Ζούμε, αναπτυσσόμαστε, αναπαραγόμαστε και όλα τα σχετικά. 
Η διαφορά είναι ότι η αμπαρόριζα σε εμάς μόνο προσφέρει. Στην αρωματοποιία, στην ζαχαροπλαστική, στην μαγειρική, έχει θεραπευτικές ιδιότητες (διαβάστε εδώ!) και άσχετα με όλα αυτά ομορφαίνει τον τόπο με τα ροζ-μωβ άνθη της και το έντονο άρωμά της. Της δίνεις λίγα και δίνει πολλά. Κι εμείς με λίγα θα μπορούσαμε να δώσουμε πολλά. Αλλά γιατί συνεχίζουμε να ζητάμε πολλά και να δίνουμε λίγα;
Εμείς οι άνθρωποι ζούμε εις βάρος του περιβάλλοντος και της κάθε αμπαρόριζας και της κάθε γιαγιάς και παιδιού και... Αφήνουμε, με εμφανή πλέον τα αποτελέσματα παγκοσμίως, κάποιους λίγους που έχουν οικονομικά συμφέροντα να καταστρέφουν ότι μας περικλύει και εν ολίγοις την γη που μας φιλοξενεί. Αφήνουμε να καταστραφεί κάτι που αν το σεβαστούμε δεν θα πάψουμε ποτέ να τρώμε, να πίνουμε και να ζούμε τελοσπάντων σαν είδος.

Τελευταία διάβασα ένα άρθρο ("Για χάρη των εργολάβων θα μας πνίξουν στα σκουπίδια") στο Unfollow του Μαΐου. Έχει πολύ ενδιαφέρον και εξωφρενικές πληροφορίες. Σας προτείνω να το διαβάσετε.
Νομίζω ότι πρέπει να κάνει ο καθένας από εμάς την δική του προσπάθεια σεβόμενος όσα του προσφέρονται από την φύση. Ανήκω στο ποσοστό εκείνο των ανθρώπων που κάνω ανακύκλωση και κομποστοποίηση πια. Όταν το ξεκίνησα πέρισυ μου έκανε τόσο εντύπωση πόσο λίγα σκουπίδια τελικά βγαίνουν στον κάδο απορριμάτων! Λυπήθηκα για όσα δημιούργησα τόσα χρόνια. Δεν ήθελα να πιστέψω (μέχρι που διάβασα το άρθρο) ότι η ανακύκλωση δεν γίνεται όπως πρέπει. Κάποιοι τρελαμένοι για εξουσία και χρήμα επιχειρηματίες, εφοπλιστές, εργολάβοι που αυτή την στιγμή προκειμένου να εξασφαλίσουν ένα επιπλέον σταθερό εισόδημα απ'το ελληνικό κράτος (εμάς) για τα επόμενα 25-30 χρόνια ξεπουλάνε ουσιαστικά ζωές στο όνομα δήθεν της ανακύκλωσης. Δεν υπάρχει καμία απορία πια γιατί νησιά και χωριά δεν έχουν ούτε έναν μπλε κάδο και η Τοπική Αυτοδιοίκηση σφυράει αδιάφορα. Εμείς την ανακύκλωση την ταξιδεύουμε με καραβάκι για να την μοιράσουμε στους κάδους.. Παράλογο!?

Αξίζει να κάνουμε κάτι ο καθένας ατομικά. Από προσωπική εμπειρία έχω μόνο καλά να πω για την κομποστοποίηση. Θα ήταν απλό και ωραίο να συμφωνήσουν οι ένοικοι των πολυκατοικιών να αγοράσουν κάδους κομποστοποίησης ή να πιέσουν τους δήμους (αλλά μην περιμένετε και πολύ να έρθουν οι κάδοι, ας τους πάρουμε μόνοι μας). Δεν μυρίζουν σε σκιερό μέρος και το χώμα που δίνει είναι καταπληκτικό με μεγάλα σκουλίκια, που σε εμάς μπορεί να μην αρέσουν αλλά το χώμα τα λατρεύει. Ο κομποστοποιητής δεν θα κοστίσει τίποτα, ιδίως σε σχέση με τα τετραπλάσια δημόσια τέλη που θα πληρώνουμε για τις επόμενες τρεις δεκαετίες (κατά το άρθρο που προανέφερα) για τα συμφέροντα των μεγαλοεργολάβων. Ας κάνουμε κάτι για να μειώσουμε τα σκουπίδια. Σκέψου η χωματερή να ήταν δίπλα στο σπίτι σου. Τώρα σκέψου ότι είναι πράγματι δίπλα στο σπίτι κάποιου. Έστω κι έτσι να το δούμε είναι άδικο και τρελό.
Είμαστε υπέυθυνοι για το πλαστικό που φτάνει στην χωματερή της περιβαντολλογικά υποβαθμισμένης πλεόν περιοχής λίγο πιο πέρα απ'το σπίτι μας. Και για τα σκουπίδια που θα έρχονται από την Τρίπολη στην Αττική και ότι αυτό συνεπάγεται. Και για το επόμενο κουτάκι κόκα κόλας που θα αγοράσουμε και τις νέες μπότες UGG.
Ίσως αν μειώναμε -έστω για αρχή- την δική μας απληστία να μην κέρδιζε τελικά οι δική τους.
Ας μην λειτουργούμε σαν να είμαστε μόνοι μας σ'αυτό τον πλανήτη, σαν οι πράξεις μας να επιβαρύνουν μόνο τους άλλους κι όχι κι μας. Είμαστε υπεύθυνοι εμείς για κάθε μας πράξη, έτσι δεν είναι; Ακόμα και για τα λόγια ανθρώπων που σκορπίζονται στον αέρα, ενώ φωνάζουν για ζητήματα και κλάδους που έχουν μελετήσει και ειδικευτεί κι εμείς οι υπόλοιποι δεν γνωρίζουμε. Είναι έγκλημα να λες "ανακύκλωση και αηδίες" και πες με εμένα υπερβολική. Ναι, είμαστε μέρος μιας αλυσίδας και ναι οι πράξεις μας επιβαρύνουν όλο μα όλο τον πλανήτη! Γατί, εσύ που είσαι; [an]

Αν-τίσταση κατά της σφαγής

Το Πάσχα στην Αντίπαρο φέτος δεν το περάσαμε και πολύ παραδοσιακά...αλλά ήταν πανέμορφα!!!

Αν αγαπάς τα ζώα

Το αγκαθωτό όχημα του κυριούλη στην φωτογραφία έχει μείνει έξω στον κήπο. Και αν μαζευτούμε περισσότεροι που λέμε "τί γλυκούλης!" ίσως του δώσουμε κουράγιο να πάρει μπρος.

Αν τα γενέθλια είναι ρομαντικά

Χθες ήταν τα γενέθλιά μου και έτσι μια χαρά την είχα, γιατί όπως και να το κάνουμε η ημέρα των γενεθλίων μας είναι η ευκαιρία για να έχουμε ένα 24ωρο όλο δικό μας για να μαζέψουμε ευχές. 

Αν ελπίζουμε για το 2013, θα είναι καλύτερα!

*

ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ ΜΕ ΛΙΓΗ ΤΥΧΗ ( ΙΣΩΣ ΚΑΙ Η ΑΣΤΕΡΟΣΚΟΝΗ ΒΟΗΘΗΣΕΙ),

ΑΓΑΠΗ ΚΑΙ ΚΑΛΗ ΔΙΑΘΕΣΗ.

Λένε ότι είναι τυχερό το 13...βλέπουμε!!!

Αν τρέχεις....

Με αφορμή τον 30^ο Κλασικό Μαραθώνιο Αθηνών (αφιερωμένο στη μνήμη του Γρ. Λαμπράκη ) και τους γνωστούς και φίλους που συμμετέχουν σε αυτόν σκέφτηκα ότι πολύ τρέξιμο πέφτει.

Αν θαυμάζεις τα φθινοπωρινά χρώματα

Συζητούσαμε με την Κωνσταντίνα για τα φθινοπωρινά χρώματα, που έχουν αυτή τη γλύκα της φύσης, όλες τις αποχρώσεις του πορτοκαλί, του κίτρινου αλλά και του πράσινου. Της φύσης που αλλάζει για να πάει παρακάτω. [if]

Αν ψάχνεις μια αφορμή…

..για να προσέξεις την υγεία σου,ο Οκτώβριος και ειδικά η αυριανή ημέρα είναι η κατάλληλη .

25 Οκτωβρίου – Παγκόσμια ημέρα κατά του καρκίνου του μαστού ή καλύτερα της πρόληψής του.

Αν ξυπνήσεις / δεν φοβάσαι

 

Ξύπνησα από αυτό το φρικτό όνειρο. Έβλεπα στον ύπνο μου πως…. έβλεπα στον ύπνο μου τον μικρότερο ανηψιό μου να γελάει. Με αυτό το γάργαρο, αστείο γέλιο του..Τί γλυκός!

Ξύπνησα ύστερα –στον ύπνο μου πάντα- και ήμουν στο αμάξι με τον πατέρα μου.

Αν ξυπνάς νωρίτερα / If you wake up earlier

Προσπαθώ πια να ξυπνάω αρκετά νωρίτερα πριν φύγω απ'το σπίτι. Μου δίνει τόση ενέργεια!
I always try to wake up earlier before I leave home. It gives me so much energy!

Αν...θυμάσαι...και φτιάχνεις στεφάνι \ If...you remember...and you make a wreath

 

Καλό μήνα με μια όμορφη ημέρα που μυρίζει πραγματικά άνοιξη-καλοκαίρι!

Have a nice month with this beautiful day here in Greece that smells really spring and summer!

Αν θέλεις φύση μέσα στην Αθήνα \ If you like nature in Athens city

Περπατώντας το Σάββατο το μεσημέρι βρέθηκα χαμηλά στην Κηφισιά κοντά στο Νοσοκομείο ΚΑΤ.

Αν δεν ξέρεις το παρασκήνιο του iPad / If you don't know iPads backround

Σήμερα γέμισαν ουρές τα καταστήματα που πουλάνε το νέο iPad. Περίπου 2.500.000ευρώ δώσαμε οι Έλληνες. Δείτε εδώ εικόνες για την επίσημη πρώτη εμφάνιση του iPad3 ανά τον κόσμο. Αν ψάξετε στο διαδίκτυο θα βρείτε πολλά άρθρα σχετικά.
Ύστερα δείτε αυτό που ακούγεται λιγότερο κι εμείς προτιμάμε να μην γνωρίζουμε ίσως. Όσοι γνωρίζετε αγγλικά διαβάστε εδώ περισσότερα σχετικά με τις συνθήκες εργασίας στην Κίνα των ανθρώπων που τρέχουν για να βγάλουν στην αγορά τα iPad και γιατί τους αναγκάζουν πια να υπογράφουν ότι δεν θα αυτοκτονήσουν.

Αν σήμερα θέλεις λίγο ποίηση \ If you like a little poetry today

Σήμερα  είναι η Παγκόσμια Ημέρα Ποίησης.

[if]

 

Αν σήμερα κατάλαβες την Άνοιξη \ If you felt the spring today

http://photo.net/photodb/photo?photo_id=7031440

Σήμερα είναι η πρώτη ημέρα της Άνοιξης επίσημα…επιτέλους.