Αυτές τις φωτογραφίες τις χάζευα και τις αποθήκευσα στα πρόχειρα την πρώτη Πέμπτη του Ιούνη, έτσι τυχαία, γιατί αναπολούσα τις όμορφες μέρες του περσινού καλοκαιριού. Αναπολούσα τα γέλια μας στην παρέα, τις τόσο αστείες στιγμές και ατάκες, την καλοκαιρινή ξεγνοιασιά μας. Την επόμενη μέρα ένας απο εμάς, από εκείνη την παρέα μας, έφυγε ξαφνικά για ένα ταξίδι που όσο ζούμε δε θα μάθουμε ποτέ που οδηγεί.
Αυτή η ανάρτηση είναι αφιερωμένη στον Σάκη και τους κοντινούς του που προσπαθώ να μη σκέφτομαι πόσο αφόρητα θα τους λείπει αυτό το υπέροχο πλάσμα, αυτό το γέλιο, η ευγένεια, οι ατάκες, η μεγάλη "καρδιά".
Μια μεγάλη, ζεστή αγκαλιά σε όλους εσάς εκεί έξω που βιώνετε μια απώλεια και 'παλεύετε' με σκέψεις και αναπάντητα ερωτήματα.
Δωστε αγάπη, ζητήστε αγάπη, δεχτείτε αγάπη. Θα 'μαλακώσει' κι αυτό.
[an]
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου