12.1.12

Αν θες να δεις μια από τις καλύτερες παραστάσεις στην Ελλάδα

Την Παρασκευή πήγα στην παράσταση "Όταν έκλαψε ο Νίτσε", από το γνωστό βιβλίο του Ίρβιν Γιάλομ. Το θέατρο Θησείον,Ένα θέατρο για τις τέχνες (Τουρναβίτου 7, Ψυρρή, τηλ.210 3255444) είναι ένας πολύ ενδιαφέρον χώρος που μου άρεσε πολύ.

Η παράσταση ξεκινάει με έναν πολύ περίεργο τρόπο που δεν θέλω να σας αποκαλύψω. Μπορώ μόνο να μοιραστώ μαζί σας την αίσθηση. Αν η παράσταση συνεχιζότανε έτσι, θα έβαζα τα γέλια και θα έφευγα. Ωστόσο ήμουν σίγουρη πως αποκλείεται να είναι αυτό...Άβολη αίσθηση, αλλά στο τέλος αποζημειώνεσαι και μάλιστα νιώθεις και αυτήν την απελευθέρωση από το αρχικό σφίξιμο που ίσως σε έχει πιάσει.
Καθόμουν φυσικά στην θέση 11 (αυτό το νούμερο είναι το κόλλημά μου), αλλά τελικά αυτή η θέση όπως μου είχε υποσχεθεί και η παρέα μου είναι απ'τις καλύτερες. Απολαύσαμε μια παράσταση τρομερή! Ο Ακύλας Καραζήσης και ο Νίκος Χατζόπουλος ανεβάζουν σε παγκόσμια πρώτη το μυθιστόρημα. Μεγάλο ρίσκο που όμως θέλω να πω πως δεν θα μπορούσε να μεταφερθεί με καλύτερο τρόπο στην σκηνή.
Στο έργο ο ψυχαναλυτής Γιόζεφ Μπρόιερ (Ακύλας Καραζήσης) συναντά τον φιλόσοφο Φρίντριχ Νίτσε (Νίκος Χατζόπουλος) κι επιχειρεί να τον βγάλει από την αυτοκαταστροφική κατάθλιψη. Επί σκηνής ξετυλίγεται η ανθρώπινη σχέση που αναπτύσσεται ανάμεσα στον θεραπευτή και στον θεραπευόμενο.Είναι το φανταστικό γεγονός της συνάντησης των δύο αντρών με παρατηρητή τον νεαρό τότε Φρόιντ (Χάρης Φραγκούλης).
Οι δύο πρωταγωνιστές ξεκινάνε σαν δύο άτομα βουτηγμένα στο εγώ τους και γεμάτα αυτοπεποίθηση. Καταλήγουν να αφήνονται και να εμπιστεύονται ο ένας στον άλλον τελικά και να έχουν πραγματική επαφή πετώντας μακριά την περηφάνια τους. Ξεγυμνώνονται και αναγεννιούνται μέσα από την  θεραπεία της ίδιας τους της ψυχής. Παράλληλα μεταφέρεσαι σε χώρους και καταστάσεις συνεχώς. Θα δείτε πόσο καταπληκτικός είναι ο τρόπος που σε παρασύρουν να παρακολουθήσεις αυτό το ομολογουμένως δύσκολο έργο. Η παρουσία των υπολοίπων προσώπων, ιδίως των γυναικών είναι πολύ έξυπνος και προσωπικά με κάλυψε. Ενώ δεν θα μπορούσα να μην αναφέρω τον εντυπωσιακό τρόπο που βάζουν τον ήχο στον χώρο και που παίζουν την παράσταση εντος και εκτος θεάτρου. Ακόμα βέβαια απορώ πως ρυθμίζονται τα φώτα εφόσον ο φωτιστής δεν είναι εκεί μέσα.....δύσκολο πράγμα.
Είδα ανθρώπους να χασμουριούνται ή να απορούν, είδα άλλον να κάθεται άνετα με ανοιχτά χέρια και πόδια και ξαφνικά να βαραίνει και να στηρίζει με δυσκολία όλο του το σώμα με τους αγκώνες στα γόνατα. Ένας έφηβος στην έξοδο έλεγε "Μακάρι να ήμουν μεγαλύτερος να καταλάβαινα περισσότερα". Δίκιο είχε. Φαντάσου όμως ότι υπάρχουν και πολύ ενήλικες που δεν μπορούν να κάνουν πολύ απλά αυτό που κάνουν και οι ίδιοι οι πρωταγωνιστές κι έτσι αρνούνται να καταλάβουν-αυτό είναι χάλι! Είδα πολλούς να χαμογελούν με κατανόηση επιβεβαιώνοντας όσα ακούγανε επίσης. Προσωπικά θεωρώ πως αν παρακολουθήσεις αυτήν την σχεδόν τρίωρη παράσταση όντας ολόκληρος εκεί και απολαμβάνοντας αυτό το καταπληκτικό και επιτυχημένο για μένα εγχείρημα φεύγεις "ανοιχτός" εγκεφαλικά και συναισθηματικά και αυτό ιδίως τώρα χρειάζεται σε όλους μας.
Εγώ....εννοείται το ξαναβλέπω!Μην το χάσετε!
ΥΓ. Ν. ευχαριστώ τόσο ; ) [an]

1 σχόλιο:

Ανώνυμος είπε...

ειναι πραγματικά μια υπέροχη παράσταση... χαίρομαι πολύ που σας άρεσε και εσας an ...οσο και σε εμένα ...